روزنامه فرانسوی Le Figaro گفت: بازگشت ارتش به قدرت در میانمار میخ جدیدی در تابوت برای بازگرداندن 750،000 پناهنده روهینگیایی تبعیدی به بنگلادش بود ، که دموکراسی آنها – اگرچه مختل شد – آنها را امیدوار می کند.

و در گزارش روزنامه از الیزابت پیرسون ، از سازمانهای بشردوستانه در میانمار س askedال کرد که پس از به دست گرفتن ارتش قدرت در دوشنبه گذشته در یک کودتای کاملاً سازمان یافته ، سرنوشت روهینگیا چه خواهد شد؟

نویسنده معتقد است که این تحول سیاسی خوشبختانه ای برای این اقلیت بدون تابعیت ، که تحت آزار و اذیت ترین اقلیت در جهان است ، نیست و به این معنی است که اکنون امید به ادغام مجدد آن در میانمار در دست دشمن ترین دشمن آن یعنی ارتش است.

الكساندرا دو میران ، استاد و محقق در انستیتوی ملی زبان ها و تمدن های شرقی (ENALCO) ، گفت كه “بازگشت روهینگیا به میهن برای ارتش روی میز نیست” قبل از تلخ افزودن اینكه “كل آنچه در رابطه با پرونده روهینگیا ساخته شده است نامه ای مرده باقی خواهد ماند “، زیرا ارتش میانمار در دهه های اخیر منفور نفرت شدید از جامعه مسلمانان بوده است.

این نویسنده یادآوری کرد که تنها آخرین بحران در سال 2017 باعث مهاجرت دسته جمعی حدود 400000 روهینگیا در همسایگی بنگلادش شد ، جایی که 350 هزار نفر قبل از فرار از آزار و شکنجه ارتش و شبه نظامیان بودایی پیش از آن بودند.

تحقیقات سازمان ملل در مورد این حادثه خاص توصیه کرد که شش ژنرال برای نقش خود در دادسرا در دادگاه کیفری بین المللی حاضر شوند ، از جمله ژنرال مین آونگ هلایینگ ، نویسنده طرح کودتای 1 فوریه ، همانطور که نویسنده ذکر کرده است.

فرصت از دست رفته

اگرچه جامعه بین المللی در مورد آنگ سان سوچی ، رهبر اتحادیه سرنگونی اتحادیه ملی برای دموکراسی سکوت کرده است ، روهینگیا “یک گناه مهلک ، ده سال دموکراسی ، اجازه می دهد تا در این مسئله پیشرفت کند” ، ارتش ، سرانجام غربی ها می فهمند که دولت سن سوچی چندان بد نبود. “

نویسنده معتقد است که آونگ سان سوچی آشتی را یکی از اولویت های دولت خود قرار داده است ، و ضرورت متحد کردن کشور خود را که یک معضل قومی واقعی است و شامل 135 اقلیت است ، تشخیص داده و بنابراین یک کمیته مشورتی برای منطقه اراکان (راخین) ایجاد کرده است. در سال 2016 ، فقط 4 ماه پس از انتخاب او ، و به او سپرده شد. به دبیرکل سابق سازمان ملل ، کوفی عنان.

به گفته نویسنده ، کمیته راخین در نتیجه گیری خود توصیه می کند که به ویژه روهینگیا به ملیت برمه (میانمار) بپیوندند ، رویکردی که سازمان ملل متحد و دفتر هماهنگی امور بشردوستانه از آن حمایت می کنند و می گوید “کودتا جامعه جهانی را برای اجرای توصیه های کمیته راخین تغییر ندهید. “

ایجاد یک دولت فدرال در میانمار که توسط نمایندگان پارلمان این حزب در سال 2019 در سوچی ارائه شد ، توسط ارتش کاملاً رد شد. محقق در اینالکو گفت: “ارتش در این مورد بسیار قاطع است و هرگز موافقت نمی کند که به دولت ها استقلال بدهد ، این یک مسئله قدرت و پول است.” در حقیقت ، نخبگان نظامی در حال حاضر بیشتر منابع معدنی کشور مانند چوب ، گاز و نفت و همچنین سنگهای قیمتی را کنترل می کنند.

سوفی بواسو دو روشه ، متخصصی که با مرکز آسیا در روابط بین الملل آسیا کار می کند ، افزود: “شرکای غربی ، که خواستار پاسخ فوری و قاطع اقلیت تحت ستم بودند ، از پیچ و خم برمه (میانمار) درک نکردند و ابتدا به مردم پاسخ دادند سالها دموکراسی به سادگی یک فرصت از دست رفته خواهد بود. از مسئله روهینگیا و پناهندگان ، آنها اکنون می توانند مطمئن باشند که دیگر پای آنها به برمه (میانمار) نخواهد نشست. “

نگرانی برای سازمانهای بشردوستانه

به گفته كایلی لانگ ، محقق در سازمان عفو ​​بین الملل ، كه تلاش های پشتیبانی از نزدیك به 600000 روهینگیایی را بر عهده دارد ، كاری گفت: بسیاری از سازمان های غیردولتی حاضر در میانمار و بنگلادش نگران این تغییر سیاسی هستند زیرا آینده را تحت الشعاع خود قرار می دهد. . هنوز در میانمار زندگی می کنند “ما از همه کشورها می خواهیم اطمینان حاصل کنند که کمک های بشردوستانه بدون مانع به همه ساکنان می رسد.”

این نویسنده هشدار داد که شورای نظامی می تواند میانمار را به انزوا در صحنه بین المللی سوق دهد ، به ویژه پس از آنکه واشنگتن قبلاً در واکنش به کودتا کاهش کمک های آمریکا را اعلام کرده بود و وزیر خارجه فرانسه ژان ایو لودریان گفت که اتحادیه اروپا در مورد “اعمال مجازات جدید در صورت لغو نشدن آن. ارتش یک وضعیت اضطراری است ، که دسترسی بشردوستانه به کشور را دشوارتر می کند.

با این وجود ، جنس لرك ، سخنگوی دفتر هماهنگی امور بشردوستانه در ژنو ، با خونسردی گفت: “خوشبختانه ، كمكهای مالی سازمان ملل متحد مستقیماً از طریق سازمانهای مستقر در محل انجام می شود و از طریق دولت یا ارتش انجام نمی شود. “

گیوم ابول ، مدیرکل انجمن کودکان مکونگ ، که از بیش از 50 گروه قومی مختلف در این کشور حمایت می کند ، ابراز نگرانی کرد که “باز بودن دموکراتیک محدود شده است ، اما بازگشت شورای نظامی برای اقلیت ها معنای خوبی ندارد” ، وی افزود: “طی ده سال گذشته ، ما شاهد رونق در آموزش ، ایجاد مدارس ، تقویت شبکه های ارتباطی و ساخت جاده ها هستیم ، به طوری که همه آنچه اتفاق افتاده از بین می رود؟

مدیر کل با یادآوری دوران تاریک بیش از 50 سال دیکتاتوری نظامی گفت: “کشور بسته و در انزوای کامل به سر برد. پس از کودتا ترس وحشتناک عقب نشینی داریم.”