منتشر شده توسط مجله آمریکایی Foreign Affairs مقاله یک مورخ طولانی مدت برمه ای ، که در آن او به روایت تاریخی و تحلیل سیاسی بحران های مختلف مبتلا به کشور میانمار ، واقع در جنوب شرقی آسیا می پردازد.

نویسنده مقاله ، Thant Myint U ، سعی کرد به سوالی در مورد عواقب فروپاشی دولت پاسخ دهد.

تانت – متولد آمریكا و نوه دبیر كل سازمان ملل متحد وو تانت – مقاله خود را با اشاره به اینكه میانمار (برمه سابق) به نقطه ای بدون بازگشت رسیده است ، كودتای نظامی كه در فوریه گذشته با هدف آوردن برای تغییر قدرت “جراحی” در مشروطیت ، او انرژی انقلابی را به وجود آورد که مهار آن تقریباً غیرممکن است.

روهینگیا به جرم تلاش برای ترک ایالت راخین به سایر ایالت های میانمار (الجزیره) دستگیر شد

مظاهر فروپاشی

تانت گفت که اعتراضات و اعتصاب ها با وجود بیش از 800 کشته و نزدیک به 5000 بازداشت طی چهار ماه گذشته ادامه داشته است. در اول آوریل گذشته ، اعضای منتخب پارلمان – از اتحادیه ملی برای دموکراسی ، به رهبری آنگ سان سوچی رهبر میانمار ، و رهبران احزاب و سازمان های سیاسی دیگر – “یک دولت وحدت ملی” را اعلام کردند که نقض ارتش تازه تاسیس است گروه در کشور

همزمان با شدت گرفتن جنگ بین گروه های قومی نظامی و مسلح در ماه آوریل و مه ، نسل جدیدی از مبارزان طرفدار دموکراسی به مواضع ارتش و دفاتر اداری در سراسر کشور حمله می کنند.

این گروه نظامی ممکن است سال آینده حکومت خود را تثبیت کند ، اما به گفته Thant Myint U ، این به ثبات کشور منجر نمی شود ، زیرا چالش های فوری اقتصادی و اجتماعی بسیار پیچیده است ، همراه با خصومت با ارتش بسیار عمیق ، به طوری که هیچ منزوی و منسوخ یکی ممکن است. نهادی برای مدیریت آن.

در همین زمان ، نیروهای انقلابی به این زودیها قادر به “ضربه مهلک” به ارتش نخواهند بود و با ادامه بسته شدن افق ، اقتصاد سقوط خواهد کرد و خشونت مسلحانه بدتر خواهد شد ، و منجر به امواج پناهندگی در همسایگان می شود. کشورهایی مانند چین ، هند و تایلند.

میانمار – همانطور که نویسنده مقاله اشاره می کند – به یک کشور شکست خورده تبدیل خواهد شد و قدرت های جدید با توسعه تجارت داروی مت آمفتامین ، که میلیون ها دلار درآمد سالانه با قطع جنگل های ساکن بسیاری از کشورها ایجاد می کند ، از این شکست استفاده می کنند. تنوع زیستی جهانی و گسترش شبکه های قاچاق حیات وحش ، از جمله مناطقی که گمان می رود عامل شیوع ویروس Covid-19 در همسایگان چین باشد.

سرکوب پلیس ضد شورش میانمار علیه معترضان کودتای نظامی (آژانس خبری اروپا)

آزادی از ملی گرایی

در مقاله خود ، مورخ برمه ای معتقد است که کار باید در حال حاضر بر کاهش مدت شکست دولت ، محافظت از فقیرترین و آسیب پذیرترین و شروع به ایجاد یک دولت جدید و آزادتر ، عادلانه و مرفه تر باشد.

میانمار در آینده قادر به تبدیل شدن به یک کشور مسالمت آمیز نخواهد بود ، مگر اینکه بر اساس اصل کاملاً متفاوتی از هویت ملی خود ، مبتنی بر رهایی از ملی گرایی قومی قبلی و اقتصاد سیاسی دگرگون شده باشد.

آنچه نویسنده آن را “بار تاریخ” می نامد ، دستیابی به غایت مطلوب را تنها نتیجه قابل قبول می داند ، در حالی که تأیید می کند که این یک کار دلهره آور است. با این حال ، گزینه دیگر یک دیکتاتوری نخواهد بود “، که دیگر نمی تواند به ثبات برسد ، بلکه ادامه یک شکست دولتی و درنهایت تداوم کشوری مانند میانمار است که در دهه های آینده در قلب آسیا درگیر خشونت و هرج و مرج است. . . “

کودکان روهینگیا در میانمار از مرگ گریخته اند و در یک وضعیت غم انگیز زندگی می کنند و منتظر آینده نامشخصی در بنگلادش هستند (رویترز)

پروژه ناموفق

تانت میانمار را مخلوق استعمار انگلیس می دانست و در آن زمان “برمه” نامیده می شد زیرا توسط سیستم حکومتی مبتنی بر قشربندی قومی اداره می شد. وی افزود که سیاست مدرن برمه از یک قرن پیش ظهور کرد و هسته اصلی آن ریشه در ناسیونالیسم قومی دارد که در هویت قومی بودایی سخنرانان برمه ای نمایان است.

پس از استقلال در سال 1948 ، میانمار ، برمه نوظهور ، سعی در ادغام مردم غیر برمه ای – مانند مردم کارن و شان – اما در برتری قومی و فرهنگی برمه ای داشت.

با این حال ، کشورهایی که به عنوان “خارجی” طبقه بندی شدند – همانطور که برای بیش از 700000 مسلمان روهینگیایی که در سال 2016 و 2017 به بنگلادش اخراج شدند ، اتفاق افتاد – وضعیت خود را بدتر کرده اند.
در دهه های اخیر ، پروژه ملت سازی میانمار محکوم به شکست بوده است ، و “محیطی برای درگیری مسلحانه بومی و دولتی که هرگز کامل نبوده” را پشت سر گذاشته است.

این مقاله خارجی خاطر نشان می کند که ارتش میانمار همیشه خود را به عنوان “ارباب” این ملی گرایی قومی قرار داده و تنها ارتش در جهان است که پس از جنگ جهانی دوم با انگلیس ، ژاپنی و سپس – پس از استقلال – علیه دشمنان مختلف ، بی وقفه می جنگد ، از جمله ارتش های ملی مورد حمایت چین. از واشنگتن در دهه 1950.

اردوگاه پناهندگان روهینگیا در بازار کاکس ، بنگلادش ، مرز میانمار (رویترز)

کمی تاریخچه

مورخ برمه ای در مقاله خود جنبه هایی از مراحلی را که برمه و بعداً میانمار طی تاریخ خود طی کرده اند ، ذکر کرده است. وی گفت: دولتهای مدنی و نظامی پی در پی که از زمان استقلال بر کشور حاکم بوده اند ، در پاسخ به اختلافات اقتصادی مشخصه دوران استعمار ، سوسیالیسم را پذیرفته اند.

این مقاله اشاره می کند که در سال های اخیر ، کشورهای غربی شروع به اعمال تحریم ها برای همبستگی با جنبش نوظهور خواستار دمکراسی کرده اند. در همین حال ، شورش کمونیستی مورد حمایت پکن در شمال شرقی فروپاشید و تجارت با چین را برای اولین بار در دهه های گذشته امکان پذیر کرد و سرمایه داری برمه با انقلاب صنعتی عظیم در همسایگی چین مرتبط شد.

در سال 2008 ، یک طوفان باعث مرگ 140000 نفر شد. فقدان مالکیت زمین ، سیکلونها و سایر خطرات زیست محیطی مربوط به تغییرات آب و هوایی ، پدیده مهاجرت از غرب به شرق ، از مناطق پست قومی برمه به پایتخت یانگون و مناطق کوهستانی ساکن اقلیت ها و از هرجای کشور به تایلند ، که امروزه حدود 3 تا 4 میلیون کارگر غیر ماهر از میانمار وجود دارد.

در برابر این مهاجرت ، ساختار جمعیتی قومی در میانمار با سفیدکاری آمیخته می شود تا هویت را از مکان جدا کند. ناسیونالیسم قومی مخالف ایدئولوژیکی ندارد. در دهه 1990 ، فرماندهان ارتش نام برمه را كه اروپاييان قرن شانزدهم براي دربرگيري دره Irrawaddy از آن استفاده مي كردند ، به ميانمار تغيير نام دادند ، نامي قومي كه با اكثريت مردم برمه زبان صحبت مي كرد.

وداع با مرد جوانی که در واکنش ارتش به تظاهرات علیه کودتا در میانمار کشته شد (آژانس آناتولی)

نقش رسانه های اجتماعی

نویسنده مقاله در ادامه به نقش رسانه های اجتماعی در تغییرات در میانمار پرداخت. وی گفت: افتتاح بخش ارتباطات از راه دور ارتباطات بین مردم را متحول کرده است ، وی افزود که تقریباً هیچ كس در میانمار در سال 2011 تلفن نداشته است. اما تا سال 2016 ، بیشتر مردم تلفن های هوشمند و حساب های فیس بوك داشتند.

نسل جدیدی در دوره آزادی نسبی رشد کرده بودند که آرزو داشتند کشورشان یک دموکراسی مرفه و صلح برقرار کند.

در سال 2016 ، زمانی که لیگ ملی دموکراسی (NLD) آنگ سان سوچی پیروزی چشمگیری را در انتخابات قانونگذاری بدست آورد ، رهبران ارتش ثابت کردند که یک دولت را با دشمن خود تقسیم می کنند.

و ارزشهای محافظه کارانه وجود داشت ، یک وجه مشترک بین دشمنان دیروز (به عنوان مثال ، ارتش و طرفداران سان سوچی) ، و نظرات آنها موافق بود که واکنش غرب به اخراج روهینگیا عادلانه نبود.

در سال 2019 ، آنگ سوچی هنگام دفاع از ارتش کشورش در دادگاه کیفری بین المللی لاهه ، به محکومیت خود اعتماد کرد. اما روابط وی با ژنرال ها در بهترین حالت عصبی بود ، زیرا روسای ارتش از توطئه رهبر سیاسی با غرب برای برکناری آنها از دولت وحشت داشتند.

در بحبوحه این تنش سیاسی ، اقتصاد به نقطه بحرانی رسید ، شیوع Covid-19 اوضاع را بدتر کرد و واکنش مقامات در بهترین حالت ضعیف بود ، زیرا پشتیبانی مالی واقعی از گروه های آسیب دیده را فراهم نمی کرد.

معترضین به کودتای نظامی در میانمار برای پاسخگویی به حملات پلیس علیه تظاهرات خود آموزش می بینند (آژانس خبری اروپا)

انفجار اقتصادی

نویسنده مقاله در ادامه تأیید می کند که انفجار داخلی اقتصاد همان چیزی است که میانمار را به یک کشور شکست خورده تبدیل می کند و برای اثبات این موضوع مثالهایی با اعداد ارائه می دهد.

وی افزود: کسانی که بیشتر تحت تأثیر وخیم شدن اقتصاد و سلامت میانمار قرار دارند ، همیشه دهقانان بی زمین ، کشاورزان کوهستانی ، کارگران مهاجر ، مسلمانان روهینگیا ، مردم کشورهای آسیای جنوبی و آوارگان داخلی هستند.

در مقاله خود ، مورخ در پایان با استدلال اینکه این بحران ، که قسمت های آن را باریک تر می کند ، فرصتی برای تغییر اساسی است ، خاطرنشان کرد که تلاش های فعلی نمایندگان مجلس ، سازمان های جامعه مدنی و شبکه های اعتراضی در سراسر کشور برای از بین بردن اختلافات قومی نمایانگر یک تحول بنیادی است که دولت دموکراتیک نتوانسته است طی یک دهه به آن دست یابد.

تانت معتقد است که هیچ “گلوله جادویی” یا مجموعه ای از سیاست ها برای حل بحران میانمار وجود ندارد ، زیرا این بحرانی است که نه نتیجه کودتای نظامی فوریه ، بلکه نتیجه دهه ها عدم موفقیت در ساخت یک کشور است. و اقتصاد و جامعه ای که از نظر بسیاری با بی عدالتی مشخص می شود.