این اشتباه آمریکایی ها در افغانستان است که فکر می کنند دیگران مانند آنها فکر می کنند.

با وجود برتری در تعداد و تجهیزات و با وجود آموزش و تجهیزات آمریکایی ها ، نیروهای افغان در مقابل طالبان سقوط کردند. واقعا چه بر سر آنها آمد؟

سوالی که نویسنده روزنامه فرانسوی لو فیگارو ، هیو مایو ، سعی کرد به آن پاسخ دهد گزارش وی در آغاز خاطرنشان کرد که این یکی از بن بستهای حکومت جدید طالبان در افغانستان بود و چگونه ارتش 300 هزار نفری ، اولین قدرت جهان ، 89 میلیارد دلار برای تجهیزات و آموزش در 20 سال گذشته هزینه کرد. به این راحتی فرو ریختن؟ نویسنده می پرسد

نویسنده در اینجا تأکید می کند که همین گروه در جنگ داخلی افغانستان تا دو سال پس از جنگ (بین 1994 تا 1996) نتوانستند قدرت را به دست بگیرند ، اما این بار طالبان فقط دو هفته طول کشید تا در 33 استان از 34 استان آن حمله کنند. افغانستان را تشکیل دهد

مایو معتقد است اولین توضیح در این مورد این واقعیت است که قدرت ارتش افغانستان اغراق آمیز است: بر اساس گزارش مرکز مبارزه با تروریسم وست پوینت ، به جای 300،000 نفر ، این ارتش کمی کمتر از 100،000 نیرو دارد. ارتش معتبر منتشر شد در ژانویه 2020

وی افزود که تنها 18000 نفر از آنها تحت فرماندهی وزارت دفاع افغانستان بودند ، اما تحلیلگران نظامی تخمین می زنند که تنها نیمی از ارتش افغانستان جنگنده است و با 70 هزار جانباز طالبان روبرو هستند ، که لزوماً به این معنی است که توازن قوا در این کشور کج شده است. به نفع این مبارزان است. به گفته نویسنده ، اسلام گرایان.

آسیب به مهره

اما اکنون که قدرت به دست طالبان افتاده است ، طبق گفته مایو ، این س remainsال باقی می ماند: سرنوشت این ارتش شکست خورده بدون جنگ چه می شود؟

ژان شارل جفرت ، استاد افتخاری تاریخ معاصر در Science Po Aix و متخصص در مورد افغانستان گفت: “او کاملاً رفته است.”

این کارشناس درباره آنچه اتفاق افتاده اظهار داشت: به ندرت سیر تاریخ شاهد چنین فروپاشی دردناکی بوده است. وی افزود که برخی از این نیروها به صفوف گروه های مقاومت پیوسته اند و گفته می شود که حدود 9000 نیرو به فرمانده مسعود در پنجشیر (تنها استان افغانستان که هنوز از کنترل طالبان خارج است) پیوستند تا در برابر حکومت طالبان بایستند.

اما پروفسور جفرت همچنین اشاره می کند که چند صد تن از آن سربازانی که از طالبان و ارتش آمریکا متنفرند ، مانند داعش به عراق پیوسته اند.

اولیویه روی ، کارشناس سیاسی افزود که سربازان باقی مانده ، “کسانی که در پادگان ها بودند ، به سادگی به روستاهای خود یا محله های اصلی خود بازگشتند” ، و خاطرنشان کرد که طالبان اقوام خود را برای هشدار در مورد حمله قریب الوقوع می فرستند و آنها را تشویق به ماندن می کند. دور از میدان جنگ ، که توانست بسیاری از آنها را منصرف کند.به گفته رو ، افسر فرانسوی که قبلاً در افغانستان خدمت کرده بود ، در مورد نبردها.

جفرت معتقد است که افغانی یک سرباز نیست ، بلکه یک جنگجوی فوق العاده است و تصمیم برای ورود او به یگان نظامی یک ایده مضحک است ، زیرا او به طور طبیعی در برابر نظم و سازمانی که ارتش غربی به آن تابع است مقاومت می کند و می افزاید: ” این اشتباه اصلی آمریکایی ها است ، زیرا معتقدند دیگران مانند آنها فکر می کنند.

این مورخ معتقد است که “نقطه عطف” در 29 فوریه 2020 ، در جریان توافقنامه دوحه رخ داد ، که آمریکایی ها با طالبان امضا کردند و هیچ یک از اعضای ارتش افغانستان را از دست دادند. این برای تضعیف او کافی است: “هنگامی که ایالات متحده پایگاه های بزرگ خود را در افغانستان آزاد می کند ، انتظار می رود که این ارتش چه کار کند ، به ویژه اینکه می داند با جنگجویان مصمم تری و مسلح تر مواجه است؟” “، این کارشناس می پرسد.

اخبار بیشتر