جایزه بهترین نمایش صدا برای سال 2020 به سازنده سازهای موسیقی آفریقایی-آمریکایی در کارولینای شمالی ، فریمن واینز تعلق می گیرد.

در گزارشی که در Nouval Observator منتشر شد (L’Obsبه زبان فرانسوی ، ملودی لاکارد می نویسد از 400 نفر یا بیشتر افرادی که در روستای فونتان در کارولینای شمالی آمریکا زندگی می کنند ، فقط یک نفر جلب توجه می کند.

وینس که روی صندلی گهواره ای نشسته بود و چین و چروکی روی صورتش بود ، گفت: “همه زمین های زراعی بود ، اما در اطراف آن هیچ قبرستانی وجود نداشت.”

برخی از آنها با طنابهایی که به دور گردنشان بسته شده بود می میرند تا فراموش نشوند و “برای اینکه این صداهای آزار دهنده بتوانند داستان های خود را با موسیقی تعریف کنند” ، واین کار تاریخی و فرهنگی را انجام داده بود که از چوب درختان چنگ درست می کرد ، که مخصوص آویختن بردگان بخصوص حتی آفریقایی-آمریکایی ها مورد استفاده قرار می گرفت. دهه سی و چهل قرن بیستم.

عکاس سایمون آرکاش برای اولین بار در سال 2016 در حالی که با بنیاد تسهیل موسیقی کار می کرد ، با فریمن وینز ملاقات کرد ، سازمانی که با حمایت از هنرمندانی که مستقیماً آنها را نمایندگی می کنند ، احیای فرهنگ موسیقی محلی آفریقایی-آمریکایی را احیا می کند. Arkash و Vines دوست هستند و در صورت امکان این فرصت را می بینند. از طرف خود ، آرکاش معتقد است که “در محیطی که گروگان واقعیت تاریخی است ، جهان فریمن در حرکت مداوم بوده است.”

داستان Freeman Vines موضوع کتاب Harp on the درخت اعدام است ، که مستندات کار او با تیم دافی ، عکاس آمریکایی ، بنیانگذار Music Maker Relief است.